Fieneke vertelt haar verhaal rustig en in chronologische volgorde. Ze vertelt ook dat ogenschijnlijk eenvoudige dingen niet meer gingen. Fieneke: “Bij de neuroloog kreeg ik allerlei tests. Ik moest bijvoorbeeld de tijd op een klok intekenen. Nou, kinderspel zou je denken. Mooi niet. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar. Alles wat een gemakkelijke opgave leek, bleek een monsterklus. Ik kreeg een scan om te kijken of ze iets konden vinden.”
Werken aan herstel na een herseninfarct
Tot Fienekes grote opluchting was er geen sprake van Alzheimer, al ziet de neuroloog wel kleine afwijkingen die een relatie kunnen hebben met dementie. Fieneke: “Vergeetachtigheid is één ding, maar met Alzheimer verlies je langzaamaan de regie, en dat lijkt me helemaal verschrikkelijk.” De neuroloog ziet wel dat Fieneke een herseninfarct heeft gehad en draagt haar over aan de ergotherapeut. Deze helpt haar oplossingen te vinden voor dagelijkse problemen. Problemen houden niet zozeer op te bestaan, maar je gaat er op een andere manier mee om, legt ze uit. Het gaat om eenvoudige dingen. Fieneke: “Een hele bladzijde vol met letters is voor mij een chaos. Maar als ik de bladzijde kleiner maak door een papiertje te leggen op dat wat ik niet hoef te lezen, lukt het wel. Van de ergotherapeut kreeg ik handreikingen om problemen anders te benaderen. Handige hulpjes waardoor je minder tegen die problemen aanloopt.” De neuroloog vertelde Fieneke dat ze tot twee jaar na haar herseninfarct de meeste kans op herstel heeft. In die twee jaar werkt ze hard om alles zoveel als mogelijk terug te krijgen. Maar nu, nu die twee jaar zo ongeveer voorbij zijn, merkt ze dat ze inderdaad niet veel meer hersteld. “Ik ben wel een ander mens geworden. Ik ben sneller vermoeid en ik leg wat minder vaak contact. Ook het contact met andere mensen is anders. Mensen zien niet aan mij wat ik heb en denken vaak dat ik alleen wat vergeetachtig ben.”
Hulp bij het vinden van zingeving
Fieneke mag dan veranderd zijn en wat minder energie hebben, evengoed zoekt ze naar iets om te doen en wat haar weer een stap verder helpt. Fieneke: “Over het algemeen ben ik wel redelijk tevreden met hoe ik hier ben uitgekomen. Toen het net gebeurd was, gaf ik mijzelf een 4, nu geef ik mijzelf een 7. Dat is toch een flinke verbetering! Maar ik zoek naar manieren om mijn bestaan zin te geven, om me maatschappelijk van nut te laten voelen. Normaal gezien zou ik contact hebben gemaakt met een clubje, bijvoorbeeld om iets creatiefs mee te doen. Maar door corona kan dat nu allemaal niet. Met de cva-verpleegkundige van Omring heb ik onderzocht wat me daarbij zou kunnen helpen. We kwamen bijvoorbeeld uit bij het wandelen met een hond, voor mensen die dat overdag zelf niet kunnen doen. We hebben toen in stappen uitgezet hoe ik dat kon realiseren, en zo hebben we dat ook aangepakt. Het heeft me heel erg geholpen om de dingen op die manier aan te pakken.”
Voor iedere fase een ander type hulp
Over de vraag welke periode en welke zorg haar het meest geholpen heeft, denkt ze even na. Fieneke: “Iedere fase van je herstel heb je een ander type hulp nodig. En zo moet je het ook zien, in fases. Je kunt het echt niet met elkaar vergelijken. Medische zorg is in het begin heel erg belangrijk, maar later, is de hulp om weer vorm aan je leven te geven, ook van groot belang. Nu ligt dat gevoel van hulpeloosheid gelukkig achter me.”
Ze denkt nog even na, en zegt dan: “Het klinkt misschien raar, maar een heupoperatie als voorbeeld is zoveel concreter dan wat ik heb. Een heup is 'tastbaar' en je kunt zien èn zeggen dat het lopen er een stuk op vooruit is gegaan. Bij mij kan dat niet. En dat maakt het soms moeilijk. Vorige week ontmoette ik een slechtziende mevrouw nabij de winkels. Ik zag haar in haar eentje wandelen en vroeg haar of zij hier net was komen wonen. Zij zei: 'Wat leuk dat je ernaar vraagt'. Vervolgens hadden we een leuk gesprek. Toen dacht ik dat het zo goed is om mensen iets positiefs terug te geven, zoals zij dat aan mij gaf. Weet je, het belangrijkste is dat ik er nog ben. Als dit het is, als het niet erger is, dan ik tel niet alleen mijn pech maar vooral ook mijn zegeningen."