Wat maakt je werk nu anders dan anders?
We hebben er als WACO (weekend en avond-coördinator) een complete taak bijgekregen. We zijn niet alleen opnamecoördinator, gespecialiseerd verpleegkundige en avondhoofd maar ook een soort van crisisdienst geworden; met als doel de enorme patiënten-instroom zonder opnamestop in huis te krijgen. Ook een tandje harder lopen om een presentatie-stop op de eerste hulp te voorkomen is een uitdaging. Als het echt crisis is, kunnen we gelukkig altijd telefonisch sparren met de crisismanager. Als we proberen om prik-hulp te krijgen van iemand van de CCU, de IC, de SEH en de Anesthesie, omdat er infusen in moeten, merken we ook dat iedereen het echt druk heeft. Dan hebben we als WACO echt zo'n moment van; "hoe dan...?!" - en sta je er echt even alleen voor.
Waardoor kun jij #doorzetten? Hoe houd je vol?
Als WACO werk je alleen. Grappig genoeg horen we regelmatig; "kan een van jullie een infuus komen prikken". Tuurlijk, ik kom zo snel mogelijk, maar het is nummer 7 op mijn lijstje dus moet het even wachten, tenzij er een infuus met bloed aanhangt, die moet eerst, dan maar met de telefoon aan je oor want die gaat maar door. Vervolgens ben je de vooraankondigingen van de SEH een plek aan het geven en belt er iemand voor een ECG, wordt er misgegrepen naar medicatie die alleen in Purmerend is, komt er een telefoontje van een ziekmelding, zijn de Katheters nr 14 op en lukt het inbrengen niet, is de PICC-lijn niet te flushen of wij kunnen helpen, bloedkweek op kamer 57, patiënt blijkt positief; dus naar een kamertje en iedereen testen en de schoonmaak bellen, een reanimatie bij een corona-patiënt waar je toevallig bij staat, patiënten vanaf de SEH proberen uit te plaatsen omdat het ziekenhuis vol ligt, ROAZ te woord staan of we nog plek hebben voor een coronapatiënt, staat er ineens een poli-patiënt op de afdeling die nog moet worden opgenomen tot zelfs een ambulance met een coronapatiënt uit een andere regio om 23.30 uur; met de vraag waar de covid-afdeling is...
Met elkaar maken we veel mee, iedere dienst weer. Als WACO proberen we steeds een vinger aan de pols te houden hoe de werkdruk is op iedere afdeling inclusief SEH, door zichtbaar aanwezig te zijn, door onze rondes te lopen en te praten met de collega's, te vragen hoe het gaat en of men oké is, een patiënt op te halen van de SEH om daar plek te creëren en zo de collega van de afdeling te ontlasten. We signaleren veel, ook de toenemende werkdruk en de toenemende zorgzwaarte.
Een mooi voorbeeld van werklast verdelen van afgelopen week? Op een afdeling was het zowaar een keer minder druk maar de IC liep over. Toen hebben we gevraagd of deze afdeling de collega's op de IC wilde ondersteunen. Dit werd ontzettend gewaardeerd. Zo ervaart hopelijk een ieder gelijke zorgzwaarte. Sinds deze week is er een ondersteuner bij het WACO gekomen zodat onze werkdruk ook kan worden verdeeld tot de piekdrukte weer afneemt, daar zijn we super blij mee!
Wat wil je meegeven?
Wat wij als WACO graag mee willen geven is; blijf goed luisteren naar jouw gevoel; als het te druk is, als de zorg te zwaar is, als de zorg in gevaar komt of je eigen veiligheid; we moeten het samen doen. Maak het bespreekbaar en deel dit gevoel en bel het WACO, we zijn er om te helpen; schrijf een VIM, vraag na een moeilijke casus een gesprek aan, deel en wees zuinig op elkaar.
Hoe we het samen vol kunnen houden? Waar ik baat bij heb is als we elkaar, aan het eind van de drukke avonddienst, spreken of bellen en bedanken voor de fijne samenwerking van deze avonddienst. Zo gaan we naar huis met een gevoel van: "Yes, we did it."
Benieuwd naar de andere verhalen? Lees hier verder.