Wat maakt je werk nu anders dan anders?
Als adviseur veilig en gezond werken heeft covid de prioriteiten in mijn werk volledig verlegd. De focus ligt op het vaccineren en testen, en tijdens de eerste golven ook op de mentale gezondheid van medewerkers, en het thuiswerken. Door de veelal ad hoc-aanpak vanuit het RIVM bij het vaccineren is er veel gevraagd van de mensen die zich achter de schermen bezighielden met het organiseren hiervan. Er werd een continue alertheid gevraagd om binnen de veranderende regels en instructies toch telkens weer actueel te kunnen informeren en adviseren. Het pionieren in het begin van 2021 was uitdagend en ging binnen een crisisstructuur ook vlot en constructief. Het heeft o.a. het online afspraken maken voor medewerkers en patiënten versneld.
Toen het na de eerste vaccinatiecampagne wat ‘normaler’ leek te worden ben ik enthousiast gestart met een grote risico-Inventarisatie en –evaluatie op alle poliklinieken. Deze is nog niet afgerond doordat de laatste oplevingen teveel acute aandacht vroegen. Op sommige dagen leek ik wel op ‘de beurs’ te werken, met de continue stroom aan telefoontjes, vragen en e-mails.
Waardoor kun jij #doorzetten? Hoe houd je vol?
Wat ik erg boeiend vind is de samenwerking onder een bepaalde druk. Het maakt het samenwerken efficiënter en ik denk dat we met de verschillende teams veel voor elkaar hebben gekregen. De bereidheid om resultaat neer te zetten is groot en overstijgt de stroperigheid die in een normalere periode de voortgang kan vertragen. Naast het energie halen uit het werk is intensief ontspannen ook een belangrijke tegenhanger, voor mij is dat o.a. fietsen.
Wat wil je meegeven aan collega’s en anderen?
Laten we de goede zaken vooral meenemen naar de toekomst, met open vizier samenwerken om neer te zetten wat nodig is voor onze patiënten en elkaar. Laten we regelmatig met oprechte interesse vragen hoe het met elkaar gaat en naar elkaar luisteren. Laten we opletten dat we ieder binnen onze grens van rekbaarheid en flexibiliteit blijven. Wees zuinig op jezelf en elkaar en dan komen we uiteindelijk in een beter beheersbare situatie, waarin we hopelijk niet alleen meer in elkaars ogen kunnen kijken maar ook lachende gezichten kunnen zien.