Over stembanden
Geluid wordt gemaakt in het strottenhoofd. Het strottenhoofd zit ter hoogte van de aan de buitenkant zichtbare adamsappel in de hals. Het strottenhoofd vormt de verbinding tussen de luchtpijp en de keelholte. In het strottenhoofd liggen de stembanden. Deze plooien kunnen door spieren naar elkaar worden bewogen. Als de stembanden tegen elkaar komen, kunnen ze door de uitgeademde lucht in trilling worden gebracht. Door de spanning in de stembanden te veranderen, kunt u een hoge en een lage toon maken. Het stemgeluid wordt omgezet in klanken door de lippen, tong, gehemelte en keel.
Diagnostiek
- Stembandonderzoek (stroboscopie)
De KNO-arts plaatst een smalle buis, met een lichtbron en cameraatje, in uw mond tot aan de achterkant van uw tong. Hiermee zijn de stembanden vergroot en vertraagd te zien op de monitor. In enkele gevallen wordt er via de neus naar de stembanden gekeken met een dunne slang met lichtbron en cameraatje (scoop). Soms kijkt de logopediste met dit onderzoek mee.
Behandeling
- Logopedie
In veel gevallen hebben klachten van de stem te maken met onjuist gebruik van de stem. Een logopedist kan u helpen bewust te worden van hoe u de stem gebruikt en hoe u dit kunt verbeteren.
- Operatie aan de stembanden
Soms moeten afwijkingen op de stemband(en) door middel van een operatie verwijderd worden. Dit gebeurt onder algehele narcose waarbij er een starre buis via de keel wordt ingebracht om goed bij de stembanden te kunnen. Met behulp van pakkende en snijdende instrumenten die via deze buis worden ingebracht, kunnen de stembanden worden geopereerd. Na afloop zijn er geen zichtbare littekens.
Na de operatie moet u soms een aantal dagen stemrust houden om de stembanden te laten herstellen. U mag dan helemaal niet praten en ook niet fluisteren omdat u daarmee de stembanden nog steeds gebruikt.
Folders