Toen Jens met school klaar was wilde hij in eerste instantie scheikunde studeren. "Voordat ik begon met studeren werkte ik eerst nog in een ijsfabriek. Daar ontwikkelde ik een pyelonefritis door te werken in een temperatuur van 0 – 4 graden. Het werd snel duidelijk dat ik een operatie moest ondergaan: pyelumplastiek. Mijn verblijf in het ziekenhuis was zo spannend en interessant, dat ik meteen mijn studiewens veranderde: geneeskunde moest het worden! Die keuze was een van de beste in mijn leven. Ik ben heel blij arts te zijn en niet alleen maar in een laboratorium te zitten."
Taalcursus
Nadat hij uit Australië terugkwam, paste hij niet meer in de Duitse ziekenhuiscultuur. Hij zag toen in een Duits artsenblad een advertentie uit Hoorn. "Ik kende al twee collega's die in Nederland werkten en belde hen op. Ik besloot te solliciteren. In Hoorn waren er toen aardig wat anesthesiologen nodig. Nadat eerst Lucas (Gabel) en Jan (Siepert) in Hoorn waren aangenomen, kreeg ik in november 2001 de kans. In februari begon ik in het Dijklander Ziekenhuis (toen nog Westfriesgasthuis) te werken. Daarvoor had ik nog een individuele taalcursus van 10 dagen!"
Gemak
"Als anesthesioloog ben ik altijd blij als ik na een gesprek over perioperatieve screening te horen krijg dat ik de gang van zaken in begrijpelijke taal heb kunnen uitleggen en alle vragen naar tevredenheid beantwoord heb, waardoor de patiënt op z'n gemak werd gesteld. Ik kan dan mijn talenten inzetten: empathie, sociaalvaardigheid en samenwerking."
En verder
Jens leest in zijn vrije tijd wat hij in de vingers krijgt. Ook filosofeert hij graag over hoe de wereld in elkaar steekt. En hij is graag samen met zijn familie. Zijn sport is fietsen en spinning.
