Alda van Groen uit Purmerend werkt als triagist bij de huisartsenpost, en kreeg half maart corona via haar moeder. Het verblijf in het ziekenhuis, zonder bezoek, viel Alda zwaar. ‘De artsen en verpleegkundigen verzorgden me perfect. Maar je ziet alleen ogen, mondkapjes en brillen. Het was echt niet leuk. Toen ik me beter voelde, vroeg ik zelf aan de longarts om naar huis te gaan met zuurstof. Mijn man is verpleegkundige en ik werk zelf in de zorg. Ik durfde het thuis wel aan. Het ziekenhuis heeft in de ochtend voor mijn ontslag een instructie gemaakt voor zuurstof thuis meten. En zo kon ik als eerste patiënt aan de zuurstoffles naar huis!’
Bij Alda thuis werd een soort grote airco afgeleverd. Dit apparaat maakt vanuit de lucht pure zuurstof. Een slang van 13 meter maakte het zelfs mogelijk dat ze in de tuin kon zitten met Pasen. Met een saturatiemeter kon ze zelf drie keer per dag meten hoeveel zuurstof ze nodig had. ‘Natuurlijk was het spannend om naar huis te gaan! Zou het apparaat het wel doen? Hoe gaat het met meten? Gelukkig kreeg ik dagelijkse telefonische begeleiding van de longverpleegkundige. En de instructies waren heel duidelijk. Na twee weken kon ik het ‘zuurstofbrilletje’ - het slangetje dat met twee gaatjes in je neus - steeds vaker uitlaten.’
Alda is nog altijd niet ‘vrij’ van corona. ‘Je bent gezond en ineens een echte patiënt. Dat vind ik heel confronterend. De begeleiding van de huisarts, longartsen, verpleegkundigen en fysiotherapeuten ervaar ik als heel persoonlijk. Ze hebben me van het begin tot nu goed begeleid.’