“Het leek een onschuldig korstje. Af en toe viel het eraf, maar er groeide altijd weer een korstje terug. Toen het er na een half jaar nog zat, ben ik toch maar naar de huisarts gegaan in de hoop dat zij het weg kon halen. Maar de huisarts vertrouwde het niet helemaal en verwees mij door naar de KNO-arts, omdat het in mijn oor zit. Goed dat de huisarts mij doorverwees, maar tegelijkertijd ook een tegenvaller. Ik hoopte dat het na dit bezoekje gewoon klaar zou zijn”, vertelt Mirjam.
“Eenmaal bij de KNO-arts werd er een biopt genomen. Na twee weken kreeg ik de uitslag. Het bleek een basaalcelcarcinoom te zijn, een vorm van huidkanker die niet uitzaait. Het speldenknopje bleek onderhuids veel groter dan ik dacht. De KNO-arts heeft het plekje weggesneden. Na drie dagen kreeg ik de uitslag van het onderzoek. De randen bleken nog niet helemaal schoon te zijn. De KNO-arts verwees mij door naar het Mohs-centrum van het Dijklander Ziekenhuis.”
Wat is Mohs-chirurgie?
Speciaal voor huidkanker in het gelaat biedt het Dijklander Ziekenhuis Mohs micrografische chirurgie, kortgezegd: Mohs-chirurgie. Dermatoloog Renate Brandsen legt het uit: “Mohs-chirurgie is een zeer precieze operatietechniek voor het verwijderen van huidkanker, zonder onnodig gezonde huid weg te snijden. Kenmerkend voor deze techniek is dat er in rondes wordt geopereerd. Na de ingreep wordt het stukje huid direct bewerkt tot een vriescoupe en onder de microscoop beoordeeld door de dermatoloog. Is er aan de randen van het ‘pannenkoekje’ nog een beetje huidkanker te zien? Dan ondergaat de patiënt opnieuw de procedure, net zolang totdat de huidkanker is verwijderd. Aan het einde van de dag weet de patiënt zeker dat alle kankercellen verwijderd zijn. Hierna wordt de huid weer fraai dichtgemaakt.”
De opnamedag
Mirjam: “Na de intake wist ik het zeker: dit gaat helemaal goedkomen. Renate Brandsen legde mij precies uit wat mij te wachten stond. Twee weken later was het zover. ’s Ochtends meldde ik mij bij het Dijklander Ziekenhuis in Purmerend. Ik ben zelf bekend met het ziekenhuis in Hoorn, maar ik vond Purmerend een hele fijne en overzichtelijke locatie. In de ontvangstruimte van het Mohs-centrum stonden fijne stoelen en ik werd ontvangen met een kop koffie of thee. Er waren nog vijf andere patiënten die voor dezelfde ingreep kwamen. We waren met een gemengd gezelschap, maar we konden onderling goed met elkaar opschieten. Mooi, want je trekt toch een paar uur met elkaar op.”
”Om de beurt werden we geholpen. Toen ik eenmaal aan de beurt was, werd ik geholpen door de dermatoloog - Renate Brandsen – en een dermatoloog in opleiding tot Mohs-chirurg en twee of drie assistentes. ‘Veel mensen die aan mijn kleine oortje werken’, dacht ik nog. Ze waren zo goed op elkaar ingespeeld dat ik er tijdens de behandeling eigenlijk geen erg meer in had. Ik heb veel bewondering voor hun deskundigheid. Na een ronde bleek het al schoon. Ze hebben het netjes dichtgemaakt en ik mocht weer naar huis.”
Opleidingscentrum
Renate Brandsen: “De dermatoloog in opleiding tot Mohs-chirurg, die Mirjam al even noemde, is een dermatoloog van het Antoni van Leeuwenhoek (AVL) die nu de opleiding voor Mohs-chirurgie volgt. We zijn trots dat we bij het Dijklander Ziekenhuis sinds januari van dit jaar opleidingsbevoegd zijn. We hebben twee Mohs-opleiders in huis. Een dermatoloog in opleiding tot Mohs-chirurg moet 200 operaties zelfstandig hebben uitgevoerd, voordat hij bekwaam is om het vak uit te oefenen.”
Vol vertrouwen
Mirjam: “Ik kijk met veel bewondering terug op de ingreep. Mijn dermatoloog was vakkundig, kordaat en duidelijk. Ik was direct gerustgesteld. Heel fijn dat je bij deze behandeling meteen weet dat de kanker weg is, in plaats van dat je eerst dagenlang in onzekerheid op de uitslag wacht. Vorige week ben ik op controle geweest en het ziet er allemaal goed uit. Over drie maanden heb ik nog een laatste controleafspraak. Het was een spannende tijd voor mij en mijn gezin. Ik ben blij dat we het met veel vertrouwen weer achter ons kunnen laten.”
Op de foto: Dermatoloog Renate Brandsen
(De foto's zijn gemaakt door fotograaf Pascal Fielmich)